Μέρος IE΄
Ευρύτερες Επιστημονικές Δυνατότητες
-Περισσότεροι Λεπταίσθητοι Κίνδυνοι Σφάλματος
Hσυνοπτική και ενημερωτική παρουσίαση της προσεγγίσεως του μεγάλου Αμερικανού ανθρωπολόγου Coon, ως συμπληρώματος της συνόλου περιηγήσεώς μας στην ανθρωπολογική, παλαιογενετική και ιστορική προσέγγιση των ανθρωπείων πληθυσμών και του Έθνους μας ειδικότερον, όπως και η οιαδήποτε απλουστευτική σύνοψη της εθνικής μας προϊστορίας αποτελούν ίχνος μόνον όλων όσων έχει να μας προσφέρει περαιτέρω η γενετική ανάλυση των αρχαιολογικών ευρημάτων. Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι αυτού του τύπου η έρευνα έχει εκκινήσει περίπου προ μίας δεκαετίας.
Όταν αρχικώς κάθε ανάλυση DNA εκόστιζε εκατομμύρια, τώρα προσφέρεται και μέσω του «Διαδικτύου» έναντι ολίγων δεκάδων ευρώ (από εξειδικευμένες εταιρείες όπως επί παραδείγματι οι «23andMe-DNA Genetic Testing & Analysis», «GenoChip Genographic» και «iGENEA DNA Genealogy and ancestor research »). Λίαν συντόμως ο κάθε ανθρωπολόγος, εθνολόγος και αρχαιολόγος (είτε επαγγελματίας είτε ερασιτέχνης) θα έχει στα θυλάκιά του ένα «Universal Serial Bus stick», το οποίον ευχερέστατα θα του παρέχει σχεδόν αμέσως επαρκή στοιχεία για την ηλικία και την σύσταση του δείγματος που ανηύρε. Επομένως οι μελλοντικές αποκαλύψεις για το παρελθόν μας (ατομικό, εθνικό και υπερεθνικό – φυλετικό,) αναμένονται να πολλαπλασιαστούν …. εκθετικώς.
Είναι συνεπώς οι αρχαιολόγοι, ανθρωπολόγοι και εθνολόγοι ικανοποιημένοι από αυτήν την εξέλιξη και την διανοιγομένη ευρεία προοπτική της; Εξ όσων διαπιστώνεται από τις συζητήσεις και τοποθετήσεις στην σχετική διεθνή επιστημονική δραστηριότητα, τα εκλυόμενα συναισθήματα είναι ανάμεικτα : Πράγματι το διαγνωστικό δυναμικό που προσφέρεται καθίσταται πλέον απροσμέτρητο, αλλ’ όμως διαγράφεται συνάμα μια έντονη δυσφορία για την απροσχηματίστως εκδηλωθείσα «επέλαση των γενετιστών». Πολλοί επιστήμονες και ερευνητές, ιδίως αρχαιολόγοι, τούς θεωρούν αλαζόνες, οι οποίοι ανενδοιάστως δημοσιεύουν πορίσματά τους δίχως συμβουλεύονται τους λοιπούς γνωστικού κλάδους, οχυρούμενοι όπισθεν της αναπαραγωγίμου και μετρητής επιστημονικής ακριβείας των μεθόδων τους. Επισημαίνεται λοιπόν ότι, πολλές από τις πρόσφατες μελέτες έρχονται σε ευθεία σύγκρουση με τα έως τούδε ισχύοντα αρχαιολογικά δεδομένα και πιθανώς δημιουργούν στρεβλές εντυπώσεις.
Το σύγχρονο διεθνές τοπίο, όπου τα εθνικά σύνορα αναχαράσσονται και αναταράσσονται, με γνώμονα τόσον τις φυλετικές καταβολές όσον και τις θρησκευτικές πεποιθήσεις επαναφέρει αυτομάτως στην μνήμη ακραίες συνεκδοχές παραεπιστημονικών απόψεων, οι οποίες ενίοτε εχρησιμοποιήθησαν κακοβούλως, ώστε να υποστηριχθούν αναιμικά ή και ανύπαρκτα «ιστορικά δικαιώματα» ως πρόσχημα και εφαλτήριο εθνικών ή διεθνών αδικοπραξιών. Θα ιδούμε άραγε κάποιες επόμενες παλαιογενετικές αναλύσεις του αρχαίου DNA να χρηματοδοτούνται από αμφισήμους φορείς οι οποίοι στοχεύουν ακριβώς στην διαμόρφωση «ιδιαιτέρας προγονικής ιστορίας» με λογικώς παρελκόμενα «κληρονομικά δικαιώματα»;
Η απάντηση είναι περισσότερον από δυσοίωνος, καθώς υφίστανται ήδη κάποια πρώτα δείγματα αναλόγων δραστηριοτήτων στην επιστημονική παρασκιά: Στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής η πάμπλουτη «Εκκλησία των Μορμόνων» (ουσιαστικώς ούσα «ιδιοκτήτρια» της Πολιτείας της Γιούτα) χρηματοδοτεί από ετών αρχαιολογικές έρευνες στοχεύουσες να … «αποδείξουν» παντί τρόπω, ότι η Βόρειος Αμερική εποικίσθηκε από… κάποιες χαμένες φυλές του Ισραήλ. Μάλιστα αυτή η κατάσταση παραληρηματικής θρησκειοπληξίας, από του 1990 και ένθεν, κατέστη τόσον ασφυκτική για τους γηγενείς Αμερινδούς «Ινδιάνους» ώστε οι περισσότεροι από αυτούς αρνούνται πλέον να δώσουν δείγμα DNA σε ερευνητές επιστήμονες, φοβούμενοι την ενδεχομένη ψευδοεπιστημονική διαστρέβλωση της πραγματικής καταγωγής τους.
Ένα άλλο πρόσφατο παράδειγμα δυνητικής υπερβολής είναι εκείνο του βιβλίου «Κληρονομιά : Μια Γενετική Ιστορία του Εβραϊκού Λαού» («Legacy: A Genetic History of the Jewish People» – Oxford University Press, 2012), όπου ο συγγραφεύς, Καθηγητής γενετικής και παθολογοανατομίας στο Κολλέγιο Ιατρικής Άλμπερτ Αϊνστάϊν του Πανεπιστημίου Yeshiva της Νέας Υόρκης Χάρυ Όστρερ (Harry Ostrer) διατείνεται πως όλοι οι Εβραίοι του κόσμου διαθέτουν κοινή «γενετική υπογραφή». Κατ’ αυτόν, τα γενετικά δεδομένα αποδεικνύουν πέραν πάσης αμφιβολίας πως όλοι οι ανά τον κόσμον Εβραίοι είναι απόγονοι των Εβραίων της Βίβλου και επίσης ότι αυτό εξηγεί την «διανοητική τους υπεροχή». Συνεπώς, ο Καθηγητής Όστρερ ισχυρίζεται ότι η «ιουδαϊκότης» είναι βιολογική και όχι απλώς πολιτιστική.
Στις αιτιάσεις αυτές του προαναφερομένου επιστήμονος αντέδρασαν πολλοί άλλοι γενετιστές, μάλιστα δε ο επίσης εβραίος καθηγητής του Πανεπιστημίου του Σέφιλντ Εράν Ελχάϊκ (Eran Elhaik) επανέλαβε λεπτομερώς γενετικές αναλύσεις στον δικό του υπολογιστή και κατέληξε στην διαπίστωση ότι οι «Ασκεναζίμ» ή Ασκεναζίτες Εβραίοι, κατάγονται στην συντριπτική πλειονότητά τους από την ευρεία ζώνη του Καυκάσου, ήτοι μεταξύ Ευξείνου Πόντου και Κασπίας Θαλάσσης και όχι από την Μέση Ανατολή (όπως πρωτοεδημοσιεύθη -14/12/2012 -στο άρθρο «Ο Ελλείπων Σύνδεσμος της Ιουδαϊκής Ευρωπαϊκής Καταγωγής : Αντιπαραβολή της Ρηνανικής και Χαζαρικής Υποθέσεως» «The Missing Link of Jewish European Ancestry : Contrasting the Rhineland and the Khazarian Hypotheses», στην έγκριτο επιθεώρηση «Genome Biology and Evolution». [«Ασκενάζι», τουτέστιν οι προερχόμενοι από Ιουδαίους της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας που είχαν καταφύγει στην κεντρική Ευρώπη μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ. για να αποφύγουν τους επακολουθήσαντες διωγμούς από τους Ρωμαίους. Κυρίως εγκατεστάθησαν στην κοιλάδα του ποταμού Ρήνου. Κατά τινες η παλαιοτέρα ιστορική αναφορά εβραϊκής κοινότητος στην Κεντρική Ευρώπη, ανάγεται στο 321 μ.Χ., στην Κολωνία. Οι Ασκεναζίτες με αξιοθαύμαστο τρόπο διετήρησαν την γλώσσα και την θρησκεία τους διαμέσου των αιώνων, ανεξαρτήτως της «Περιπλανήσεως των Λαών» και των άλλων γεγονότων του Μεσαίωνος. Για γλώσσα τους εχρησιμοποίουν μια παραλλαγή της γερμανικής με εβραϊκές λέξεις και εκφράσεις, την γιντισική, ενώ για αλφάβητο χρησιμοποιούσαν την εβραϊκή γραφή. Σημαντικές εβραϊκές κοινότητες ανεδείχθησαν στις πόλεις Σπάϊερ, Βορμς και Μάϊντς , (όρα Gerd Mentgen: «Die Juden in den SCHUM-Gemeinden Speyer, Worms und Mainz», στο DAMALS, 12/2004, σελίδες 36-41 και Fritz Reuter: «Warmaisa. 1000 Jahre Juden in Worms», 1987, πρώτη έκδοση Jόdischer Verlag). Το όνομα Ασκενάζ κατέληξε να αποδίδεται στους Ιουδαίους της μεσαιωνικής Γερμανίας και Γαλλίας και τους απογόνους τους (όρα David Joshua Malkiel: «Reconstructing Ashkenaz: The Human Face of Franco-German Jewry, 1000–1250», 2009, από την σειρά Stanford Studies in Jewish History and Culture ].
Το δίδαγμα από τις συνεκδοχικές περί καταγωγής και συνεχείας των λαών ερμηνείες, όπως αναδομείται με την χρήση των δεδομένων της γενετικής, είναι εξαιρετικώς απλό και ευκρινές, όπως καταδεικνύει και η προαναφερομένη αντίθεση των δύο Ιουδαίων επιστημόνων (με δεδομένη την ιδιαιτέρα αξιοθαύμαστο και ευλαβή σπουδή την οποίαν επιδεικνύει πάντοτε εξαιρετικώς, ο «μάλιστα παραδοσιακός» Ιουδαϊσμός σε ζητήματα καταβολών και εθνικών του παραδόσεων και στην οποίαν οφείλουμε να επανεγκύψουμε): Όσον περισσότερον η επιστήμη διευρύνεται σε έκταση και βάθος, τόσον περισσότερον εξονυχιστικώς λεπτομερής οφείλει να είναι η συστηματική ακριβολόγος διήθηση των πορισμάτων της. Άλλως, το μέλλον επιφυλάσσει ενδεχόμενες «τερατογενέσεις», … συνηγορούντος μάλιστα και του αρχαίου DNA των εθνών. Οι καταφατικές γενικεύσεις πορισμάτων είναι ισοβαρώς χυδαίες και ανεύθυνες, όσον εγκληματικές και άθλιες είναι οι οιεσδήποτε δαιμονολογικές αποσιωπήσεις και αυθαίρετες αντιεπιστημονικές ερμηνείες της ιστορικής και φυσικής πραγματικότητος.
Α. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
emprosnews.wordpress.com 