ΦΟΒΟΥ ΤΟΥΣ ΣΚΟΠΙΑΝΟΥΣ ΚΑΙ «ΔΩΡΑ» ΦΕΡΟΝΤΑΣ

Μετά από μία περίοδο πολιτικής αστάθειας στα Σκόπια, η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση του Ζάεφ, φέρνει πάλι στο προσκήνιο το θέμα της ονομασίας της χώρας, με αντικειμενικό σκοπό να άρει τις επιφυλάξεις της Ελλάδος και να δεχθεί να γίνουν τα Σκόπια μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Σε μία επίδειξη καλής θελήσεως και διαλλακτικότητος, έχει περιορίσει σημαντικά την αλυτρωτική ρητορική, κάνει μετριοπαθείς δηλώσεις, ο δε πρωθυπουργός Ζάεφ έφθασε στο σημείο να ανακοινώσει πως θα αφαιρεθούν από τα Σκόπια τα αγάλματα των Φιλίππου και Μεγάλου Αλεξάνδρου, ώστε να μη προκαλούνται οι Έλληνες. Οι παραπάνω όμως κινήσεις είναι υποκριτικές. Τα Σκόπια δεν πρόκειται να μετακινηθούν από τις θέσεις τους ούτε προτίθενται να δεσμευθούν απέναντι στην Ελλάδα ότι θα κάνουν ουσιαστικές προσπάθειες προς επίτευξη λύσεως. Ο Ζάεφ δήλωσε σαφώς πως κανείς πολιτικός δεν θα ζητήσει την αλλαγή της Συνταγματικής ονομασίας της χώρας και ο υπουργός Εξωτερικών Ντιμιτρώφ, κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Αθήνα, επεσήμανε ότι η λύση που θα συμφωνηθεί στο ΝΑΤΟ με την Ελλάδα, θα είναι μόνο για διεθνή χρήση.

Από τότε που ο Τίτο αποφάσισε να ονομάσει τα Σκόπια «Μακεδονία», το όνομα αυτό απετέλεσε τον μοναδικό συνδετικό κρίκο της ενότητος των διαφορετικών εθνοτήτων της χώρας. Δύο γενεές Σκοπιανών γαλουχήθηκαν με τον μύθο της «Μακεδονικής» εθνότητος, της «Μακεδονικής» γλώσσας και του «Μακεδονικού» κράτους. Χωρίς αυτά, το κράτος τους θα διαλυθεί. Αυτή ακριβώς είναι η αγωνία και ο εφιάλτης τους, και τον κίνδυνο της διαλύσεως του κράτους προβάλλουν ως επιχείρημα όταν τους ζητείται να εξηγήσουν γιατί επιμένουν να καπηλεύονται το όνομα της Μακεδονίας και να εκφράζουν επεκτατικές βλέψεις κατά της Ελλάδος. Κατά το παρελθόν η πολιτική αυτή είχε επιτυχία. Το ΝΑΤΟ και ιδιαίτερα οι ΗΠΑ, με εχθρικές προς τις γειτονικές χώρες των Σκοπίων, με δεδομένη και έντονη την ρωσική επιρροή στην περιοχή και με μόνη χώρα του ΝΑΤΟ την Ελλάδα, επεδίωκαν πάση θυσία την διατήρηση των Σκοπίων, ως ζώνη ασφαλείας (Buffer Zone) απέναντι στην Ρωσία. Στην σκοπιμότητα αυτή οφείλοντο και οι πιέσεις που ασκούσαν συνεχώς στην Ελλάδα για να αποδεχθεί ως λύση το όνομα «Μακεδονία».

Στην σημερινή όμως εποχή η κατάσταση έχει αλλάξει άρδην. Η Βουλγαρία, η Αλβανία και το Μαυροβούνιο είναι πλέον χώρες του ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ δεν ανησυχούν ιδιαίτερα για το εάν διαλυθούν τα Σκόπια και ένα τμήμα τους ενσωματωθεί στην Αλβανία, ένα άλλο στην Βουλγαρία, ή εάν η Ελλάδα διεκδικήσει την περιοχή του Μοναστηρίου στην οποία κατοικούν περίπου 200.000 Έλληνες. Ο μόνος ανασταλτικός παράγοντας να συμβεί αυτό είναι η πιθανή δημιουργία της μεγάλης Αλβανίας, που θα πυροδοτήσει τις έντονες αντιδράσεις των γειτονικών χωρών και θα δημιουργήσει εκρηκτική κατάσταση. Η μόνη χώρα η οποία δεν επιθυμεί την διάλυση των Σκοπίων ούτε όμως και την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ είναι η Ρωσία η οποία, μετά την ένταξη του Μαυροβουνίου στο ΝΑΤΟ και την σταδιακή προσέγγιση της Σερβίας προς την Δύση, δεν θα έχει πλέον δυνατότητα προσβάσεως στα Βαλκάνια. Όσο και αν ακούγεται παράξενο, κατά την παρούσα συγκυρία, η μόνη χώρα που εγγυάται την επιβίωση των Σκοπίων, είναι η Ελλάδα. Τούτο διότι είναι η μόνη χώρα που δεν προβάλλει εδαφικές διεκδικήσεις, ενισχύει την οικονομία των Σκοπίων και δεν ασκεί, προς το παρόν τουλάχιστον, αποτελεσματικά το δικαίωμα της αρνησικυρίας (veto) για την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Από την άλλη πλευρά, οι εξελίξεις στην Μέση Ανατολή, πιέζουν το ΝΑΤΟ να εντάξει σ’ αυτό τα Σκόπια, ώστε να μην επιτρέψει στην Ρωσία να επηρεάζει τις καταστάσεις στα Βαλκάνια. Την υπόψη αναγκαιότητα την γνωρίζουν τα Σκόπια και επιδιώκουν να παγιδεύσουν την Ελλάδα ώστε να συναινέσει να γίνουν αποδεκτά ως FYROM κατά παράβαση βεβαίως των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου, σύμφωνα με τους οποίους, ένα κράτος δεν είναι δυνατόν να γίνει μέλος των διεθνών οργανισμών με την προσωρινή του ονομασία. Για τον λόγο αυτόν άλλωστε, ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Γιένς Στόλτενμπεργκ έχει διαμηνύσει σαφώς στους Σκοπιανούς πως πρέπει πρώτα να επιλυθεί το θέμα του ονόματος και κατόπιν θα γίνουν μέλη της Συμμαχίας.

Την στιγμή λοιπόν αυτήν η Ελλάδα βρίσκεται διπλωματικά, σε θέση ισχύος και πρέπει να εκμεταλλευθεί αυτό το πλεονέκτημα. Επ΄ ουδενί πρέπει να δεχθεί την πρόταση να ενταχθούν πρώτα τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ και κατόπιν να συνεχισθούν οι διαπραγματεύσεις για το όνομα, για να εξασφαλισθεί η σταθερότητα στην περιοχή των Βαλκανίων. Εάν συμβεί κάτι τέτοιο είναι βέβαιο ότι θα χάσουμε οριστικά το θέμα του ονόματος. Όλοι θα αποκαλούν τα Σκόπια «Μακεδονία» και ουδείς θα ενδιαφέρεται για την επίλυση του θέματος της ονομασίας. Ακόμη χειρότερα. Ως μέλος των προαναφερθέντων διεθνών οργανισμών τα Σκόπια θα έχουν το δικαίωμα του veto, οπότε θα αποτρέπουν κάθε προσπάθειά μας να ασχοληθούμε με ένα πρόβλημα το οποίο θα απασχολεί πλέον μόνον εμάς. Επιβάλλεται συνεπώς να μην κάνουμε την παραμικρή παραχώρηση. Οφείλουμε να δώσουμε τόσο στα Σκόπια όσο και σε όλους τους εταίρους μας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ πως δεν θα επιτρέψουμε την ένταξη ενός κράτους που δεν πληροί τους προβλεπομένους όρους, και έχει επεκτατικές βλέψεις εις βάρος μας. Θα το δεχθούμε μόνον εάν εξευρεθεί λύση, η οποία θα σέβεται την ιστορία της Ελλάδας και θα διαφυλάττει την ελληνικότητα του ονόματος της Μακεδονίας.

Όλα τα παραπάνω πρέπει να γίνουν γρήγορα, διότι είναι δεδομένο πως κατά την επομένη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, η χώρα μας θα γίνει αποδέκτης σφοδρών πιέσεων αναφορικά με το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων και την προοπτική της εντάξεώς τους στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Ας μη λησμονούμε επίσης την βέβαιη εμπλοκή της Τουρκίας η οποία ανέκαθεν ήταν ο βασικός υποστηρικτής της ανθελληνικής υστερίας των Σκοπίων και της αδιαλλαξίας τους εναντίον μας. Όσο πιο σύντομα καταστήσουμε σαφές ότι τα Σκόπια ακόμα κι αν ενταχθούν στο ΝΑΤΟ δεν θα πάψουν να αποτελούν ένα προβληματικό εταίρο και μία πηγή αστάθειας, το οποίο δεν θα δεχθούμε, τόσο περισσότερες ελπίδες θα έχουμε να επιλύσουμε προς το συμφέρον μας το πρόβλημα της ονομασίας τους.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΕΠΙΤΗΔΕΙΟΣ

Αντγος ε.α

Ευρωβουλευτής

Λαϊκού Συνδέσμου Χρυσή Αυγή

(Φ. 206)

Ραμαζάνι: Η νέα γιορτή των Ευρωπαίων

Και οι βασιλιάδες στην προπαγάνδα υπέρ της ισοπέδωσης των ίδιων τους των λαών; Αυτό φαίνεται από την απόφαση του Βέλγου μονάρχη να ασπαστεί τις μουσουλμανικές συνήθειες, διαφημίζοντάς τες εκεί όπου χτυπά η καρδιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο Βέλγιο και συγκεκριμένα στην Γάνδη. Όπως είναι αναμενόμενο, το Βέλγιο του πολυπολιτισμού και ο Τύπος που τον προάγει, έσπευσαν να συγχαρούν τον Βέλγο μονάρχη επειδή την περασμένη Δευτέρα συμμετείχε στο Ιφτάρ, το δείπνο με το οποίο σηματοδοτεί την διακοπή της νηστείας κατά την περίοδο του Ραμαζανιού.

Στο βίντεο το οποίο δημοσιοποιήθηκε, ο βασιλιάς Φίλιππος περιβάλλεται από δύο γυναίκες με μαντήλες και την υπόλοιπη υποδειγματική οικογένεια. Η οποία οικογένεια, του εξήγησε την σημασία του Ραμαζανιού και τον εισήγαγε στην μυσταγωγία της 18ωρης νηστείας. Ιδού το «καθαρό» Ισλάμ, η βιτρίνα των επιθέσεων στους Γάλλους στην Νίκαια, στους Βρετανούς στο Λονδίνο, και βεβαίως επί βελγικού εδάφους, στο αεροδρόμιο των Βρυξελλών.

Αν και είμαστε υπέρ μιας υποθετικής ειρήνης μεταξύ των θρησκειών οι οποίες εξασκούνται επί ευρωπαϊκού εδάφους, αναρωτιόμαστε εάν η παρουσία του εστεμμένου αρχηγού κράτους, του φύλακα των αρχών και των παραδόσεων του λαού του, στους εορτασμούς των μουσουλμάνων, με σκοπό προφανώς να απαλύνει την «σύγκρουση των πολιτισμών» είναι απλοϊκή ανοησία ή εκτέλεση σχεδίου για να παραδειγματιστούν όσοι προσβλέπουν στον θεσμό της μοναρχίας ως προστάτη της ταυτότητας και της παραδόσεως των Βέλγων.

Αλλά και στην Ισπανία, ο σοσιαλιστής δήμαρχος της Γρενάδα γιορτάζει (και αυτός( το Ραμαζάνι. Στις 10 Ιουνίου, δεκάδες Μουσουλμάνοι συγκεντρώθηκαν εμπρός στο άγαλμα της Παναγίας, στην κεντρική πλατεία της πόλεως, για την προσευχή τους, προκαλώντας τους Χριστιανούς.

Η ενέργεια αυτή πραγματοποιήθηκε με την ενθάρρυνση του σοσιαλιστή Δημάρχου

Francisco Cuenca, ο οποίος περιέγραψε την Γρενάδα ως «πόλη συνύπαρξης και ανοχής».

Το εθνικιστικό κόμμα  VOX κάλεσε τους Χριστιανούς σε προσευχή στο ίδιο πάρκο, στις 13 του μηνός.

Και να σκεφτεί κανείς ότι η πόλη της Γρενάδα, στον νότο της Ισπανίας, παρέμεινε υπό τον έλεγχο του Ισλάμ επί 800 χρόνια, έως την Ρεκονκίστα, την επανάκτηση της χώρας που ολοκλήρωσαν το 1492 οι περίφημοι βασιλείς Φερδινάνδος και Ισαβέλλα, με την απελευθέρωση του εμιράτου της Γρενάδα από τα στρατεύματα της Καστίλης…

Η περιφρόνηση της ιστορικής γνώσης και διδαχής, οδηγεί στην επανάληψη της Ιστορίας ως ότου τα διδάγματά της γίνουν κτήμα των ανθρώπων.

(Φ. 205)

Εναλλακτική Παιδεία

ΙΑΠΩΝΙΑ

Η σχολική εκπαίδευση στην Ιαπωνία διαφέρει πολύ από την αντίστοιχη ευρωπαϊκή σε όλες τις βαθμίδες της. Αυτό που είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι το ότι εκτός από τα κλασσικά μαθήματα, στην Ιαπωνία είναι υποχρεωτικό το μάθημα της μαγειρικής. Συγκεκριμένα, οι Ιάπωνες μαθητές μαθαίνουν από μικρή ηλικία να μαγειρεύουν και με αυτόν τον τρόπο παρασκευάζουν οι ίδιοι τα καθημερινά γεύματα που τρώνε στο σχολείο. Τα προϊόντα που χρησιμοποιούνται για την παρασκευή των γευμάτων είναι φρέσκα και όλη η διαδικασία γίνεται παρουσία δασκάλου. Μάλιστα, τα σχολεία δεν έχουν σταματήσει σε αυτό… οι μαθητές σερβίρουν ο ένας τον άλλον, φτιάχνουν τα τραπέζια των γευμάτων και τέλος, καθαρίζουν και πλένουν τα πιάτα τους. Οι Ιάπωνες θεωρούν ότι έτσι τα παιδιά διδάσκονται πειθαρχία και καλούς τρόπους.

Από την αρχή της σχολικής ώρας τα παιδιά χωρίζονται στις αντίστοιχες ομάδες (μαγείρεμα, σερβίρισμα, πλύσιμο πιάτων), οι οποίες εναλλάσσονται τις υπόλοιπες μέρες, ώστε όλοι να είναι ικανοποιημένοι, αλλά και γεμάτοι γνώσεις των καθημερινών ανθρώπινων αναγκών. Το γεύμα κοστίζει σε κάθε παιδί 2,5 δολάρια, οπότε μπορούν όλοι να συμμετέχουν. Η ώρα του φαγητού στην Ιαπωνία θεωρείται ως μέρος της εκπαίδευσης των παιδιών και όχι ως διάλειμμα από αυτήν. Εκτός αυτού, οι μαθητές κάθε μέρα μελετούν τα φαγητά που προετοιμάζουν όσον αφορά την διατροφική τους αξία, αλλά και την πολιτιστική τους κληρονομιά. Οι μεγαλύτερες τάξεις, μάλιστα, έχουν εξτρά ώρες όπου οι μαθητές καλλιεργούν τα λαχανικά και τα φρούτα που θα χρησιμοποιηθούν για το γεύμα του σχολείου. Έτσι, κάθε σχολείο στην Ιαπωνία έχει την δική του φάρμα. Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, που η Ιαπωνία είναι από τις χώρες με το χαμηλότερο δείκτη παιδικής παχυσαρκίας στον κόσμο.

Πρόκειται για ένα σύστημα εκπαίδευσης πραγματικά διαφορετικό από τα συνήθη, που προωθεί όμως την συνεργασία και την υπευθυνότητα μεταξύ των παιδιών. Οι μαθητές, μέσα από αυτό το σύστημα, μπορούν να μάθουν να ικανοποιούν μόνοι τους τις καθημερινές τους ανάγκες και να γίνουν ανεξάρτητοι. Επίσης, είναι ένα μάθημα σχολικού προσανατολισμού, που βοηθάει τον νέο, εν τοις πράγμασι, να διαλέξει το μελλοντικό του επάγγελμα, χωρίς περιορισμούς ή ασάφειες, καθώς τα εν λόγω μαθήματα είναι υποχρεωτικά και όλοι συμμετέχουν σε αυτά. Για την Ιαπωνία, όπως ο μελλοντικός ιατρός πρέπει να ξέρει να μαγειρεύει, έτσι και ο μελλοντικός αγρότης πρέπει να ξέρει από Ιστορία.

Εναλλακτική Παιδεία ΙΙ

ΟΥΓΓΑΡΙΑ

Οι ουγκρικές Αρχές παρουσίασαν την Τετάρτη, ένα σχέδιο με σκοπό την κατασκευή σκοπευτηρίων στα σχολεία. «Η σκοποβολή», αναφέρουν, «είναι ένα σπορ το οποίο θα προτείνουμε και το οποίο θα επιτρέψει στους μαθητές να έχουν ακόμη μεγαλύτερη επιλογή μεταξύ των Ολυμπιακών αθλημάτων, όπως το ποδόσφαιρο, η καλαθοσφαίριση και η κολύμβηση».

Η πατρότητα της ιδέας ανήκει σε υπουργό της κυβερνήσεως Ορμπάν ο οποίος είχε προτείνει στις αρχές του χρόνου την προσθήκη της σκοποβολής στην Εκπαίδευση ως ενός αθλήματος το οποίο βοηθά τα παιδιά να εξασκηθούν στην υπομονή, την αυτοσυγκέντρωση, αλλά και την ταχύτητα των κινήσεων.

Βεβαίως, επειδή η ιδέα έρχεται από την Ουγγαρία και μάλιστα από την κυβέρνηση Ορμπάν, δέχεται τις βολές από τα συστημικά ευρωπαϊκά ΜΜΕ.

Εναλλακτική Παιδεία ΙΙΙ

ΕΛΒΕΤΙΑ

Ο πολιτισμικός κύκλος στον οποίον ζούμε, παρέχει τις πολιτιστικές δραστηριότητες που τον εκφράζουν και του αξίζουν. Η αφίσα του Διεθνούς Μουσείου Ερυθρού Σταυρού και Ερυθράς Ημισελήνου στην Γενεύη είναι ενδεικτική. Αφορά έκθεση η οποία πραγματοποιείται στους χώρους του έως τον Ιανουάριο του 2018, για τα «30 χρόνια επικοινωνίας σχετικά με την νόσο του AIDS”.

Η έκθεση παρουσιάστηκε πρωτήτερα στο Γερμανικό Μουσείο Υγιεινής στην Δρέσδη και περιλαμβάνει αφίσες, διαφημίσεις, έργα τέχνης και ταινίες σχετικά με το θέμα. Όπως σημειώνεται «Όταν πρωτοεμφανίστηκε ο ιός, επηρρέαζε «άλλους ανθρώπους», ναρκομανείς, ομοφυλόφιλους και εκδιδόμενες γυναίκες, και το κοινό αισθανόταν ασφαλές. Αλλά οι πρώτες περιπτώσεις μόλυνσης αίματος τον ιούλιο του 1985, έφεραν τον ιο στην δημόσια σφαίρα. Τότε το AIDS άρχισε να διεισδύει στην συλλογική ψυχή και να προσελκύει την προσοχή των ΜΜΕ».

Ενας ακόμη παγκόσμιος κίνδυνος, μαζί με την «υπερθέρμανση του πλανήτη» και άλλα παρεμφερή. Μια ακόμη βιομηχανία των ΜΜΕ, επάνω στα προβλήματα μιας κοινωνίας σε παρακμή.

ΜΑΡΙΛΕΝΑ ΚΑΤΣΙΝΟΠΟΥΛΟΥ

(Φ. 205)

Η Ελλάδα, η Τουρκία και η κρίση στο Κατάρ

Τις προηγούμενες εβδομάδες το ενδιαφέρον της διεθνούς κοινότητας ήταν δικαιολογημένα στραμμένο στην Μέση Ανατολή καθώς οι εξελίξεις έχουν πυροδοτήσει μία νέα κρίση στην περιοχή. Η Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Αίγυπτος και το Μπαχρέιν διέκοψαν τις διπλωματικές τους σχέσεις με το Κατάρ το οποίο κατηγόρησαν ότι στηρίζει την τρομοκρατία και το Ιράν. Η κίνηση αυτή εντάσσεται στα πλαίσια αλλαγής της ισορροπίας της ισχύος στην ευρύτερη περιοχή προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα γεωστρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ και έχει πολλές και ποικίλες προεκτάσεις, δεδομένου ότι στα γεγονότα  εμπλέκονται πολλές χώρες με αλληλοσυγκρουόμενες επιδιώξεις.

Όπως ήταν αναμενόμενο, τα γεγονότα επηρεάζουν άμεσα και την χώρα μας διότι, πίσω από την κρίση βρίσκεται το ενεργειακό (έρευνα, εξόρυξη, διακίνηση και εκμετάλλευση πετρελαίου και αερίων). Η Ελλάδα καλείται πλέον να λάβει μέρος στη μεσανατολική διπλωματική σκακιέρα και οφείλει να καταβάλει  κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να εξέλθει ωφελημένη.

Η Τουρκία, η οποία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το Κατάρ οικονομικά, εμπορικά και γεωστρατηγικά υπό την έννοια της συνεργασίας με αυτό για την κυριαρχία στον μουσουλμανικό κόσμο και την καθιέρωσή της ως περιφερειακής δυνάμεως, θορυβήθηκε από την διπλωματική απομόνωσή του και δεν δίστασε να συγκρουσθεί με τις χώρες που επέβαλαν τον αποκλεισμό, και, φυσικά με τις ΗΠΑ. Υποστήριξε ευθέως το Κατάρ το οποίο αποτελεί τον μεγαλύτερο χρηματοδότη της ενώ σε περιόδους που η τουρκική οικονομία βρέθηκε αντιμέτωπη με προκλήσεις η εισροή δισεκατομμυρίων από μέρους του της προσέφερε την απαραίτητη στήριξη. Απέστειλε άμεσα γεωργικά προϊόντα και νερό, για να αντιμετωπισθούν πιθανές ελλείψεις. Ταυτόχρονα, αποφάσισε την αποστολή στρατιωτικής δυνάμεως 3000 ανδρών οι οποίοι θα εγκατασταθούν σε στρατιωτική βάση που έχουν συμφωνήσει να κατασκευάσουν τα δύο κράτη, για να εκπαιδεύσουν την Αστυνομία και τις δυνάμεις της Στρατοφυλακής του εμιράτου. Επίσης έχει συμφωνηθεί η ίδρυση Στρατηγείου αυτής της δυνάμεως στην Ντόχα. Άλλωστε η Τουρκία χρησιμοποιεί το Κατάρ προκειμένου να προωθεί υλικά της αμυντικής της βιομηχανίας και, μέσω αυτού, να επεκτείνεται στις αγορές και των άλλων ισλαμικών χωρών της Ασίας και της Μέσης Ανατολής. Πέραν αυτών, έχει αναλάβει την εκτέλεση έργων στο Κατάρ στα πλαίσια της διεξαγωγής εκεί των αγώνων του κυπέλλου του παγκοσμίου ποδοσφαίρου του 2022.

Η Τουρκία άσκησε αυστηρή κριτική  στην Σαουδική Αραβία χαρακτηρίζοντάς την υπεύθυνη για την τρομοκρατική επίθεση στην Τεχεράνη και προχώρησε σε επαφές με το Ιράν το οποίο αποτελεί και τον αντικειμενικό σκοπό της ενέργειας των γειτόνων του Κατάρ, διότι μοιράζεται με αυτό το μεγαλύτερο κοίτασμα πετρελαίου στον Περσικό Κόλπο και οι ΗΠΑ επιδιώκουν να το αποδυναμώσουν και να το περικυκλώσουν. Παράλληλα, για μία ακόμη φορά, επανέλαβε τις επαφές της με την Ρωσία που και αυτή, στα πλαίσια των εντόνων διπλωματικών ζυμώσεων που συντελούνται στη Μέση Ανατολή προσέγγισε το Κατάρ με σκοπό την εμπορική συνεργασία και τις κοινές επενδύσεις επιδιώκοντας να αναλάβει ενεργότερο ρόλο στη διαμόρφωση των εξελίξεων. Ακόμη και αν η πολυσυζητημένη αγορά των αντιαεροπορικών πυραύλων S-400 δεν πραγματοποιηθεί τελικά, που είναι το πιθανότερο να συμβεί, η αναθέρμανση των σχέσεων με την Ρωσία, θα χρησιμοποιηθεί από την Τουρκία ως μοχλός πιέσεως και εκβιασμών προς το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ που έχουν δείξει, σαφώς πλέον, πως προσανατολίζονται να συνεργαστούν στην περιοχή με άλλα κράτη όπως η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα παρά με την Τουρκία. Αυτή η πολιτική θα έχει επιπτώσεις  σε καίρια ζητήματα που άπτονται των τουρκικών συμφερόντων και η Τουρκία συνειδητοποιεί πως οδηγείται στην απομόνωση από τη Δύση  με κίνδυνο υποβαθμίσεως του ρόλου της στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Όμως, οι παραπάνω αντιδράσεις της Τουρκίας είναι η τελευταία και πιο δραματική προσπάθεια που καταβάλλει ώστε να αποφύγει τον επαπειλούμενο διαμελισμό της. Η παρά τις τουρκικές αντιρρήσεις και πιέσεις σταθερή υποστήριξη από τις ΗΠΑ των Κούρδων της Συρίας, προς τους οποίους χορηγήθηκε σύγχρονος οπλισμός, δημιουργεί τις προϋποθέσεις της δημιουργίας, στο άμεσο μέλλον, κουρδικού κράτους που κάποια στιγμή θα περιλάβει και τις κουρδικές περιοχές της Τουρκίας, Αυτή η πραγματικότητα δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών στην Τουρκία που θα κάνει ό,τι είναι δυνατόν ώστε να αποτρέψει αυτό το ενδεχόμενο.

Στα πλαίσια αυτών των διπλωματικών διεργασιών, η Ελλάδα, για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, ευνοείται από τις συγκυρίες και έχει την δυνατότητα να εκμεταλλευθεί τις ευκαιρίες, προκειμένου να εξυπηρετήσει τα εθνικά της συμφέροντα. Πρέπει να αξιοποιήσει την επιδίωξη των ΗΠΑ να δημιουργήσουν στην Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο μία ελεγχομένη από αυτές ζώνη στην οποία θα εξορύσσονται πετρέλαια και αέρια και θα διακινούνται με ασφάλεια. Άλλο θετικό στοιχείο για την χώρα μας είναι η πρόθεση των μεγάλων διεθνών πετρελαϊκών εταιρειών να αρχίσει, το συντομότερο δυνατόν η εξόρυξη και εκμετάλλευση πετρελαίου και αερίου. Για να πραγματοποιηθεί όμως αυτό θα πρέπει να επιλυθεί το Κυπριακό. Προκειμένου να αποφύγει τις πιέσεις που ασκούνται τόσο στην ίδια όσο και στην Κύπρο προς την κατεύθυνση αυτή, η Ελλάδα οφείλει να ανακηρύξει άμεσα την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) της. Με τον τρόπο αυτόν, αφ΄ ενός μεν θα αφαιρέσει από την Τουρκία την δυνατότητα να αμφισβητεί την ΑΟΖ του Καστελλορίζου, αφ΄ ετέρου δε, θα έχει και την υποστήριξη των διεθνών εταιρειών που δεν θα επιτρέψουν στην Τουρκία να δημιουργεί προβλήματα και να καθυστερεί τις εργασίες εξορύξεως θέτοντας σε κίνδυνο την ασφάλεια στην περιοχή. Ισχυρό σύμμαχο στην ανακήρυξη της ΑΟΖ θα έχει η χώρα μας την Αίγυπτο η οποία έχει στηρίξει κατ’ επανάληψη την Ελλάδα.  Οι στενοί διπλωματικοί δεσμοί των δύο χωρών επιβεβαιώθηκαν και από την απόφαση της κυβερνήσεως του Στρατηγού Αλ Σίσι, να αναλάβει η Ελλάδα την διπλωματική εκπροσώπηση της Αιγύπτου στο Κατάρ λόγω της αποφάσεως του Καΐρου να διακόψει τις διπλωματικές του σχέσεις με το εμιράτο. Με την ανάληψη της διπλωματικής εκπροσωπήσεως της Αιγύπτου στο Κατάρ έχει την δυνατότητα άμεσης αντιλήψεως των εξελίξεων, ώστε να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο ως παράγοντας σταθερότητας στην περιοχή και να εξυπηρετήσει καλύτερα τα εθνικά μας συμφέροντα.

Για να μεγιστοποιήσει όμως αυτά τα πλεονεκτήματα επιβάλλεται να στηρίξει την Κύπρο στην προσπάθεια να μην επαναλάβει τις συνομιλίες με την Τουρκία εάν προηγουμένως δεν δεσμευθούν οι διεθνείς εταιρείες ότι δεν θα επιτρέψουν την παρακώλυση των εργασιών  εξορύξεως. Η άρον, άρον επίλυση του Κυπριακού, θα αποβεί εις βάρος μας.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΕΠΙΤΗΔΕΙΟΣ

Ευρωβουλευτής

Λαϊκού Συνδέσμου Χρυσή Αυγή

(Φ. 205)

 

Η υπόθεση των αεροπόρων

Το ΚΚΕ, το οποίο από την μεταπολίτευση και μετά κατάφερε να ελέγχει τα περισσότερα ΜΜΕ, στην προσπάθειά του να συσπειρώσει τους οπαδούς του, επαναφέρει συχνά στο προσκήνιο παλαιότερα γεγονότα, για τα οποία ένα μέρος της κοινής γνώμης είχε ταυτισθεί με τις απόψεις του. Ένα από τα πλέον προσφιλή, είναι η πολύκροτη «υπόθεση των αεροπόρων», η οποία απασχόλησε το πανελλήνιο στις αρχές της δεκαετίας του 1950. Το θέμα έφερε και πάλι στην επικαιρότητα αρχικά η «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» με ολοσέλιδο άρθρο της τον περασμένο Οκτώβριο και εν συνεχεία η κρατική τηλεόραση ΕΡΤ 1, με τρεις εκπομπές της στις 21 και 28 Μαΐου και στις 3 Ιουνίου.

Προσωπικά δεν θα είχα κανένα λόγο να παρέμβω στην εν θέματι υπόθεση αν δεν ελέγοντο και εγράφοντο τόσα ψέμματα, τα οποία διαστρεβλώνουν τελείως τα γεγονότα. Το τι συνέβη ακριβώς στην Σχολή Αεροπορίας την περίοδο 1951-1953 το γνωρίζω από πρώτο χέρι, καθ’ ότι υπηρετούσα εκεί ως εκπαιδευτής πτήσεων.

Τα φερέφωνα του εγκληματικού ΚΚΕ, προσπάθησαν να εμφανίσουν την υπόθεση ως σκευωρία της Δεξιάς και ότι οι καταδικασθέντες για δολιοφθορές Αξιωματικοί και Υπαξιωματικοί, ήσαν αθώοι. Δυστυχώς για τους ίδιους, αλλά και τα δήθεν αθώα θύματα τα οποία υπερασπίζονται, η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική. Πλέον συγκεκριμένα.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1950, η Πολεμική Αεροπορία, μετά από δεκαετή αιματηρό πόλεμο, στον οποίο είχε εμπλακεί, είναι κυριολεκτικά καθημαγμένη κι αποδεκατισμένη. Τα μεν αεροπορικά της μέσα είναι ελάχιστα και πεπαλαιωμένα, οι δε ετοιμοπόλεμοι πιλότοι της δεν υπερβαίνουν τους 200. Τόσο η στρατιωτική, όσο και η πολιτική ηγεσία της χώρας, η οποία γνωρίζει ότι η Αεροπορία δεν είναι σε θέση να φέρει σε πέρας την εθνική αποστολή της, προσπαθεί εναγωνίως να την εφοδιάσει με αεριωθούμενα αεροσκάφη, και να εντάξει την χώρα στην Βορειο-Ατλαντική Συμμαχία (ΝΑΤΟ).

Οι προϋποθέσεις που θέτει η Αμερικανική Κυβέρνηση για την ικανοποίηση των Ελληνικών αιτημάτων είναι πολλές και δυσκόλως εκπληρούμενες, ήτοι. Ταχεία εκπαίδευση μεγάλου αριθμού χειριστών και μηχανικών αεροπλάνων, ώστε να στελεχωθούν άμεσα τουλάχιστον 10 πολεμικές μοίρες, κατασκευή αρκετών, καταλλήλων για αεριωθούμενα αεροσκάφη, αεροδρομίων, αποθηκών πυρομαχικών και καυσίμων, εγκαταστάσεων για σύγχρονο Σύστημα Αεραμύνης κ.ά. Στις ανυπέρβλητες δυσκολίες της χώρας να εκπληρώσει τις αμερικανικές απαιτήσεις πρέπει να προστεθεί και η εξής. Η Αγγλική Αποστολή, η οποία για πολλά χρόνια είχε την εποπτεία των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, είχε αποχωρήσει μεν από την Ελλάδα, πλην ασκούσε μεγάλη επιρροή στην Αμερικανική Κυβέρνηση για τα ελληνικά πράγματα. Με απώτερο στόχο να μας φορτώσει, με το αζημίωτο φυσικά, τα παλιά ελικοφόρα αεροσκάφη της RAF, αντιδρούσε σθεναρά στον εφοδιασμό της Ελληνικής Αεροπορίας με σύγχρονα αεροσκάφη jet. Τα επιχειρήματα τα οποία προέβαλε ήσαν κυρίως δύο. Πρώτον ότι οι Έλληνες χειρισταί, και το τεχνικό προσωπικό, δεν είναι σε θέση να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των υπερσύγχρονων αυτών αεροσκαφών και δεύτερον ότι υπάρχει κομμουνιστική διάβρωση στην Αεροπορία, η οποία θα δημιουργήσει ανυπέρβλητα προβλήματα στο ΝΑΤΟ.

Την υλοποίηση των τεθέντων υπό των Αμερικανών προϋποθέσεων ανέλαβε προσωπικά ο άξιος και χαρισματικός Αρχηγός του ΓΕΑ Πτέραρχος Εμμ. Κελαϊδής. Και ενώ σε όλους τους λοιπούς τομείς τα πράγματα προχωρούσαν ομαλά, στην Σχολή Αεροπορίας, η οποία αποτελούσε το φυτώριο παραγωγής πιλότων και μηχανικών, από τις αρχές του 1951 άρχισαν να εμφανίζονται δυσλειτουργίες, οι οποίες υπονόμευαν την όλη προσπάθεια. Συγκεκριμένα:

α. Υπήρξαν αδικαιολόγητες καθυστερήσεις στις επιθεωρήσεις των εκπαιδευτικών αεροσκαφών, αποκρύψεις, ή παραγγελίες ακαταλλήλων ανταλλακτικών, με συνέπεια την πλημμελή συντήρηση των αεροπλάνων. Αποτέλεσμα όλων αυτών ήτο η διαθεσιμότητα των ετοίμων προς πτήση αεροσκαφών να έχει πέσει στο απαράδεκτο ποσοστό του 45% – 50%.

β. Κατά την ίδια περίοδο τα αεροπλάνα άρχισαν να παρουσιάζουν πολλαπλές βλάβες, οι οποίες κατέληγαν σε ασυνήθιστα ατυχήματα, τα οποία δεν οφείλοντο σε αστοχία υλικού, ή σε ανθρώπινο λάθος, αλλά σε έξωθεν επεμβάσεις, σε κρίσιμα για την ασφαλή πτήση συστήματα των αεροπλάνων, όπως το σύστημα προσγειώσεως, τα πηδάλια κλίσεως και ανόδου – καθόδου, η λίπανση του κινητήρος κ.ά. Ήμουν αυτόπτης μάρτυρας ενός τέτοιου ατυχήματος το οποίο συνέβη την 13η Σεπτεμβρίου 1951, όταν το ένα σκέλος του συστήματος προσγειώσεως εκπαιδευτικού αεροπλάνου harvard αναδιπλώθηκε κατά την προσγείωση, με αποτέλεσμα το αεροπλάνο να εξέλθει του διαδρόμου προσγειώσεως και να υποστεί σοβαρές ζημιές, χωρίς, ευτυχώς, ανθρώπινα θύματα. Όταν από περιέργεια μετέβην στο υπόστεγο συντηρήσεως, στο οποίο είχε μεταφερθεί το αεροπλάνο του ατυχήματος, είδα ιδίοις όμμασι τις κηροταινίες που είχαν τοποθετηθεί από αγνώστους στις αρθρώσεις του συστήματος προσγειώσεως, οι οποίες παρεμπόδιζαν την ασφάλισή του στην θέση «κάτω». Η Επιτροπή Διερευνήσεως του ατυχήματος, η οποία ορίστηκε, δεν είχε την παραμικρή αμφιβολία ότι επρόκειτο περί δολιοφθοράς. Αλλά και πέραν αυτού, θύμα μιας τέτοιας δολιοφθοράς υπήρξα και ο ίδιος, όταν σε εκπαιδευτική πτήση διαπίστωσα ότι τα αντισταθμιστικά των πηδαλίων ανόδου – καθόδου του αεροπλάνου ήσαν συνδεδεμένα αντίστροφα, που σημαίνει ότι όταν ο χειριστής επιθυμούσε να ανακόψει την κάθοδο του αεροπλάνου, επενεργώντας επί του αντισταθμιστικού την επιδείνωνε.

γ. Αδικαιολόγητη απόρριψη μεγάλου αριθμού εκπαιδευομένων Ικάρων υπό ορισμένων εκπαιδευτών, με αποτέλεσμα από κάθε τάξη να αποφοιτά ένας απαράδεκτα μικρός αριθμός μαθητών. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι από μεν την 23η Σειρά Ικάρων ενώ εισήχθησαν 33 μαθηταί, απεφοίτησαν μόνο 16, από δε την 1η Σειρά ΕΚΕΧ από τους 58 εισαχθέντες, ονομάστηκαν Αξιωματικοί μόνο 17!!

Πάγια θέση της Κομμουνιστικής Αριστεράς ήταν και παραμένει, ότι όλα τα παραπάνω αποτελούν σκευωρία της Δεξιάς. Στην σκευωρία εντάσσουν ακόμη και την φυγάδευση στην Αλβανία του Δοκίμου Χειριστού 1ης Τάξεως του ΕΚΕΧ Νίκου Ακριβογιάννη. Ώστε λοιπόν σκευωρία οι δολιοφθορές και η κακή συντήρηση των αεροπλάνων, σκευωρία και οι ομαδικές απορρίψεις μαθητών Ικάρων, σκευωρία και η φυγάδευση Ακριβογιάννη. Αλλά τότε γιατί επί 65 χρόνια παραλείπουν να μας εξηγήσουν πώς όλα αυτά τερματίσθηκαν, ως δια μαγείας, με την σύλληψη των συγκεκριμένων Αξιωματικών και Υπαξιωματικών; Γιατί δεν μας εξηγούν ακόμη τον λόγο της σκευωρίας; Και μη μας πουν ότι στόχος των δήθεν σκευωριών ήτο να ξεφορτωθούν 5-10 κατώτερους Αξιωματικούς και Υπαξιωματικούς, τους οποίους μπορούσαν να διώξουν με χίλιους άλλους τρόπους, γιατί θα ήτο αστείος.

Εις πείσμα λοιπόν της αυθαίρετης επιχειρηματολογίας των εγκαθέτων του Κόμματος της Προδοσίας και του Εγκλήματος, η αλήθεια για την συγκεκριμένη υπόθεση, την οποία το ΚΚΕ καπηλεύεται μέχρι σήμερα, ποντάροντας στην αδιαφορία και την ευκολοπιστία των Νεο-Ελλήνων έχει ως εξής: Η παντοδύναμη την εποχή εκείνη Σοβιετική Ένωση είχε κάθε λόγο να σαμποτάρει την είσοδο της Ελλάδος στο ΝΑΤΟ. Αν όμως δεν μπορούσε να παρέμβει στο επίπεδο λήψεως των αποφάσεων, μπορούσε να παρεμποδίσει την ικανοποίηση των τεθέντων προϋποθέσεων για την ένταξη της Ελλάδος στο ΝΑΤΟ και αυτό ακριβώς έκανε, χρησιμοποιώντας τα εντόπια μίσθαρνα όργανά της. Με τις επιχειρούμενες δολιοφθορές, οι οποίες κατέληγαν σε αεροπορικά ατυχήματα, την χαμηλή διαθεσιμότητα των αεροπλάνων, την απόρριψη μεγάλου αριθμού εκπαιδευομένων χειριστών και την φυγάδευση του Ακριβογιάννη, επετύγχανε ταυτόχρονα τους εξής στόχους:

-Πρώτον απεθάρρυνε τους νέους να επιλέγουν τις Σχολές Ιπταμένων της Πολεμικής Αεροπορίας (Σχολή Ικάρων – ΕΚΕΧ).

-Δεύτερον παρεμπόδιζε την επίτευξη του στόχου, ήτοι την εξασφάλιση του αναγκαίου αριθμού χειριστών για την επάνδρωση των δέκα Πολεμικών Μοιρών, εντός των τεθέντων χρονικών ορίων.

-Και τρίτον ενίσχυε την δόλια επιχειρηματολογία της Αγγλικής Αποστολής, περί κομμουνιστικής διαβρώσεως της Πολεμικής Αεροπορίας, ήτοι έναν λόγο καθοριστικό για την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ.

Τις περί σκευωρίας απόψεις τους, τόσο τα υποτιθέμενα θύματα, όσο και οι ομοϊδεάτες τους, οι οποίοι ανακινούν κάθε τόσο το θέμα, βασίζουν σε δύο πυλώνες. Ο πρώτος είναι οι δήθεν κακοδικίες στο αναθεωρητικό δικαστήριο και ο δεύτερος τα βασανιστήρια, στα οποία δήθεν υπεβλήθησαν. Όμως οι αιτιάσεις τους και για τους δύο ισχυρισμούς τους δεν αντέχουν σε σοβαρή κριτική για τους εξής λόγους.

Καθ’ όλη την επίδικη περίοδο καθ’ ύλην αρμόδιος Υπουργός Εθνικής Αμύνης δεν είναι κάποιος δεξιός πολιτικός, αλλά ο κεντρώος Γεώργιος Μαύρος, ο οποίος όχι μόνο δεν τήρησε μεροληπτική στάση εις βάρος των κατηγορουμένων, αλλ’ αντιθέτως παρενέβη σκανδαλωδώς υπέρ αυτών, κατά παράβαση της κείμενης νομοθεσίας, ήτοι.

α. Επί ζημία της ανευρέσεως της αλήθειας ο Μαύρος διέταξε την διακοπή της Ενόρκου Προανακρίσεως και την υποβολή της δικογραφίας άνευ πορίσματος, με σκοπό να αναθέσει την διενέργεια Τακτικής Ανακρίσεως σε δικαστή της εμπιστοσύνης του. Παράνομη επίσης ήταν και η απόφασή του να μεταφέρει στρατιωτικούς στις πολιτικές φυλακές Αβέρωφ, οι οποίες κατά την έκφραση του τότε Υπουργού Δικαιοσύνης αποτελούσαν «Κομμουνιστικό Πανεπιστήμιο». Το ότι τα πράγματα ήσαν έτσι αποδεικνύεται εκ του γεγονότος ότι μετά την μεταφορά τους στις πολιτικές φυλακές, η στάση των κατηγορουμένων άλλαξε κατά 180 μοίρες. Τότε επινοήθηκαν και τα βασανιστήρια και οι αναιρέσεις των καταθέσεών τους.

β. Κατ’ εντολή του Γ. Μαύρου συνεστήθη επιτροπή από διακεκριμένους καθηγητάς Γιατρούς, οι οποίοι εξήτασαν όλες τις περί βασανισμών καταγγελίες των κατηγορουμένων, χωρίς να διαπιστώσουν το παραμικρό, με αποτέλεσμα να εκδοθεί απαλλακτικό βούλευμα για τους υποτιθέμενους βασανιστάς.

Τελειώνοντας θεωρούμε αναγκαίο να αναφέρουμε ότι η παράταξη η οποία αιματοκύλισε την χώρα επί σειρά ετών, αντί να ζητήσει συγγνώμη από τον ελληνικό λαό και να αλλάξει σελίδα, παραμένει εγκλωβισμένη στις αδιέξοδες και αναχρονιστικές ιδεοληψίες της. Με λύπη διερωτάται κανείς. Όταν η κομμουνιστική ιδεολογία και το σύστημα που είχε δημιουργήσει κατέρρευσε ως χάρτινος πύργος σε ολόκληρο τον κόσμο και μόνο ως μουσειακό είδος διατηρείται στην μακρινή και διεθνώς απομονωμένη Βόρειο Κορέα, δεν είναι κρίμα να επιχειρείται η νεκρανάστασή του στην χώρα που γέννησε την Δημοκρατία;

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΓΩΝΗΣ

Ταξίαρχος (Ι) Π.Α. ε.α.

(Φ. 205)

Ο Άγγελος Σικελιανός και οι δελφικές εορτές

Τον Μάιο του 1927, ο ποιητής Άγγελος Σικελιανός (1884-1951), μελετητής του Ομήρου, του Πινδάρου, των Πυθαγορείων και των Προσωκρατικών φιλοσόφων, κοντινός του Γκαμπριέλε Ντ’ Αννούντσιο, του Ιταλού εθνικιστή δημοσιογράφου, δραματουργού και δοκιμιογράφου, μαζί με την πρώτη του σύζυγο, την Αμερικανίδα Εύα Πάλμερ (1874 – 1952) διοργανώνουν τις πρώτες Δελφικές Εορτές. Θα ακολουθήσουν οι δεύτερες, το 1930. Υπέρ των τελέσεως των Δελφικών Εορτών εκφράστηκαν δημοσίως προσωπικότητες από όλο τον κόσμο, χαιρετίζοντας την αναβίωση του Αρχαίου Ελληνικού Πνεύματος στην ελεύθερη Ελλάδα. Κατά των Δελφικών Εορτών τάχθηκαν, σε μια ανίερη αλλά προβλέψιμη συμμαχία, οι αστοί «πατριώτες» και οι κομμουνιστές, αφού η προσπάθεια αναγέννησης και ανάδειξης του Ελληνικού Πνεύματος δεν εξυπηρετεί την προλεταριοποίηση του Έθνους και την μεταμόρφωσή του σε κίρκειο κοπάδι ψηφοφόρων.

Ο Σικελιανός με το θεόπνευστο πνεύμα του, οραματίστηκε την  Δελφική Ιδέα θέλοντας να αναδειχθούν εκ νέου οι Δελφοί ως ο πνευματικός τούτη τη φορά, «ομφαλός της γης». Ήθελε γι’ αυτό να ιδρύσει Πανεπιστήμιο στους Δελφούς. Παρά τις μετέπειτα προσπάθειες οικειοποίησης του οράματος του Σικελιανού από τους Φιλελεύθερους και τους Μπολσεβίκους παγκοσμιοποιητές στο όνομα της «Δελφικής Αμφικτυονίας» και της «Παγκόσμιας Ειρήνης», ο Σικελιανός είναι ένας εθνικιστής ποιητής που ύμνησε την Ελλάδα και τον ελληνισμό, με έργα όπως ο «Πρόλογος στη Ζωή», Η Συνείδηση της Γης μου και Η Συνείδηση της Φυλής μου (1915).

Α’ Δελφικές Εορτές

Οι Πρώτες Δελφικές Εορτές προετοιμάζονταν επί τρία χρόνια, και διήρκεσαν δύο ημέρες. Περιελάμβαναν θεατρική παράσταση του Προμηθέα Δεσμώτη του Αισχύλου, γυμνικούς αγώνες, δημοτικούς χορούς και έκθεση λαϊκής τέχνης. Ψυχή του εγχειρήματος υπήρξε η Εύα Πάλμερ-Σικελιανού, μελετητής του Αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού και χορογράφος, η οποία ενέπνευσε περίφημες καλλιτεχνικές προσωπικότητες όπως η χορεύτρια και χορογράφος Ισιδώρα Ντάνκαν -της οποίας ο αδελφός είχε νυμφευθεί την αδελφή του Σικελιανού, Πηνελόπη-, η Κολέτ, και η Σάρα Μπερνάρ.

Η Πάλμερ σήκωσε το μεγάλο οικονομικό βάρος της διοργάνωσης, επενδύοντας ακαταπόνητα και την προσωπική της εργασία. Πολλά από  τα χρήματα των Σικελιανού δαπανήθηκαν για την διάνοιξη οδών στην περιοχή Ιτέας – Δελφών. Η Εύα ναύλωσε καράβια, και έχτισε ξενοδοχεία  για να φιλοξενηθούν οι επισκέπτες. Ανέλαβε την παραγωγή και σκηνοθέτησε την παράσταση, εκπαίδευσε τον Χορό, και ύφανε όλες τις ενδυμασίες των ηθοποιών, εμπνευσμένη από αρχαιοελληνικές παραστάσεις αγγείων και βασισμένη πάνω σε πρότυπα της Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης.  Είχε την έμπνευση οι κινήσεις του χορού να μιμούνται τα αρχαϊκά ανάγλυφα του 6ου αιώνα, όπου το κεφάλι και τα πόδια φαίνονται να κινούνται πλάγια ενώ το κεφάλι και το στήθος κοιτούν εμπρός.

Κορυφαία του Χορού ήταν, στην πρώτη της θεατρική παρουσία,  η περίφημη Κούλα Πράτσικα, η πρωτοπόρος του ελληνικού χορού και ιδρύτρια της Σχολής ορχηστρικής που δώρισε στο ελληνικό κράτος, την ως τις μέρες μας  λειτουργούσα Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης. Η Πράτσικα θα είναι το 1936 η πρωθιέρεια η οποία άναψε την φλόγα για τους ολυμπιακούς αγώνες του Βερολίνου. Γι’ αυτήν γράφτηκε πως «…διά των ολίγων διαλογικών της μερών ήγγισε τας μυχιοτάτας χορδάς της ψυχής των θεατών. Η μεταλλική φωνή της εξήρχετο πλήρης αισθήματος και πάθους».

Τις Εορτές αποτύπωσε με τον φακό της η μεγάλη Ελληνίδα φωτογράφος Έλλη Σουγιουλτζόγλου-Σεραϊδάρη (1899 -1998) γνωστή ως «Nelly’s». Η θεατρική παράσταση και οι αθλητικοί αγώνες καταγράφηκαν από τον Έλληνα κινηματογραφιστή Δημήτριο Γαζιάδη.

Τα «ανδρείκελα»

Την Άνοιξη του 1924 Άγγελος και Εύα, πραγματοποίησαν την πρώτη συγκέντρωση 100 πνευματικών ανθρώπων, για να τους παρουσιάσουν την ιδέα τους. Η ανταπόκρισή τους, όπως έγραψε η Εύα, ήταν «σαν να είχαμε μιλήσει σε ανδρείκελα». Συχνά αντιμετωπίστηκαν με χλευασμό και περιφρόνηση για το πάθος τους με τους «χωρικούς».

«Ό,τι έγινε δεν είχε ξαναγίνει ούτε μπορεί να ξαναγίνει…», γράφει ο Ν. Λαΐδης  στην Εσπερινή της 11 Μαΐου 1927. Αντίθετα, η Καθημερινή γράφει στις 10 Μαΐου 1927: «Ο αριθμός των επισκεπτών είναι περιορισμένος, μη υπερβαίνων τα 1000 άτομα. Εντύπωσιν προκαλεί η εκ των εορτών απουσία του αθηναϊκού κόσμου πλην ελαχίστων εξαιρέσεων…». Τα «ανδρείκελα» του «αθηναϊκού κόσμου» περιφρόνησαν μια διοργάνωση στην οποία δεν πίστεψαν ούτε θα μπορούσαν να πιστέψουν, αφού δεν θα τους απέφερε έσοδα και κοινωνική καταξίωση…

Και ο Ριζοσπάστης: «Η σκοτεινότης και η μυστικοπάθεια του Σικελιανού, χαρακτηρίζει σήμερα όλες τις πνευματικές εκδηλώσεις της κυρίαρχης κεφαλαιοκρατίας. Οι δελφικές εορτές αποτελούν μια κατεξοχήν εκδήλωση επί πνευματικού επιπέδου της ελληνικής κεφαλαιοκρατίας (…) οι παρακμάζουσες τάξεις, όπως τώρα η αστική, αναπολούν με νοσταλγία το παρελθόν (…) οι σιβυλλικοί λόγοι του Σικελιανού αφήνουν να υπονοηθεί ότι οι δελφικές εορτές αποτελούν την απαρχή μιας κοινωνικής και κρατικής καπιταλιστικής αναγέννησης».

Μα και άλλοι εκλεκτοί τόσο της «προοδευτικής» διανόησης όπως ο Βασίλης Ρώτας κι Φωτος Πολίτης όσο και της αστικής «πατριωτικής» διανόησης, όπως ο Κωστής Μπαστιάς, στράφηκαν εναντίον των Eορτών. Τόσο καταλάβαιναν, τόσο καταλαβαίνουν, όσοι δεν νιώθουν μέσα στο αίμα τους να κυλά η Ελλάδα, κι όσοι την νιώθουν σαν κάτι ξένο και μακρινό.

Β’ Δελφικές Εορτές

Στο πρόγραμμα των δεύτερων Δελφικών Εορτών προστέθηκε η παράσταση των «Ικέτιδων» του Αισχύλου. Σύμφωνα με το πρόγραμμα των Εορτών, την πρώτη μέρα μετά την περιήγηση στον αρχαιολογικό χώρο θα ακολουθούσε η παράσταση του «Προμηθέα Δεσμώτη» του Αισχύλου. Την δεύτερη μέρα μετά την επίσκεψη στη Βιοτεχνική Έκθεση θα παρουσιάζονταν οι «Ικέτιδες» του Αισχύλου. Την τρίτη μέρα θα διεξάγονταν οι Πυθικοί Αγώνες και θα ακολουθούσε ο Πυρρίχιος Χορός. Η μουσική που συνόδευε τα χορικά, και την οποία παρήγγειλε η Πάλμερ στον μουσικολόγο Κωνσταντίνο Ψάχο, βασιζόταν στο βυζαντινό μέλος.

Στις δεύτερες Δελφικές Εορτές υπήρξε και ένα ανεπίσημο πρόγραμμα για το ευρύ κοινό. Στις 14 και 15 Μαΐου, 3500  θεατές από τις γύρω περιοχές  παρακολούθησαν τους αγώνες και παράσταση των «Ικέτιδων». Έβρεξε, όμως όλοι αψήφησαν την βροχή. Ο Σικελιανός μίλησε στο ακροατήριο με τόσο συγκινητικά λόγια που στο τέλος όλοι σχεδόν έκλαιγαν, αναφέρει ο τύπος της εποχής. Την επόμενη μέρα το πρωί ο κόσμος επισκέφθηκε τις εκθέσεις και το απόγευμα ακολούθησε η παράσταση του «Προμηθέα Δεσμώτη». Και στις δύο αυτές παραστάσεις το θέατρο ήταν κατάμεστο, ώστε οι άνθρωποι δυσκολεύονταν να κινηθούν. Τόσος ήταν ο ζήλος του απλού λαού, ώστε πολλοί εκ των επισκεπτών χρειάστηκε να αναρριχηθούν ως τις Φαιδριάδες. Ο Λαός, ζώντας στην γη του Απόλλωνα, πλάι στις «πέτρες» του Μακρυγιάννη, ένιωθε περισσότερο από τους «μορφωμένους» Αθηναίους.

H «Δελφική Γενιά» και η επίθεση του Ριζοσπάστη

Ο «Νουμάς» τον Ιούνιο του 1930, δημοσιεύει λίβελο κατά του Σικελιανού, παραλληλίζοντάς τον με τον Μουσολίνι, με αφορμή μια φράση της «Δελφικής Έκκλησης», για την δημιουργία μιας νέας «δελφικής γενιάς». Ο «Ριζοσπάστης», στις 5 Μαΐου 1930, με υποκριτική φιλοχριστιανική έξαρση, παρομοίασε τον Σικελιανό  με τον Ιουλιανό τον Παραβάτη, υποστηρίζοντας πως οι Δελφικές εορτές ήσαν το μέσον που θα χρησιμοποιούσε για να αναστήσει τους Αρχαίους. Σε άλλο άρθρο του, δυο μέρες πριν καταφέρθηκε εναντίον των εορτών, γιατί «η προγονοπληξία ήταν ανέκαθεν λόξα της αστικής Ελλάδας. Η περιβόητη δελφική προσπάθεια δεν είναι παρά ένας παθολογικός μυστικισμός της αστικής τάξης που καταρρέει και ζητάει παρηγοριά στο ένδοξο παρελθόν… Η πρόσκληση των ξένων και η θορυβώδης υποδοχή τους απέβλεπε στην καλλιέργεια του σωβινισμού στις εργαζόμενες μάζες, ώστε να κολακεύεται κάθε Έλληνας, αφού η Ευρώπη ξεσηκώνεται να έρθει να θαυμάσει τον τόπο του, τις παραδόσεις, την κληρονομιά του…Και τι δεν ακούσαμε! Πανεπιστήμια στους Δελφούς! Πνευματικό κέντρο στους Δελφούς! Ο ιδεαλισμός χωρίς όρια στη φαντασιοπληξία του…Και πού ξέρουμε ότι ο Σικελιανός δεν φιλοδόξησε να γίνει και… Απόλλων, και η Εύα να καθίσει σε χρυσό τρίποδα και να γίνει… Πυθία…».

Παρά την επιτυχία των Δελφικών Εορτών, και την συγκινητική υποδοχή τους από τον λαό, το ζεύγος Σικελιανού καταστράφηκε οικονομικά. Το 1933 μετά από απεγνωσμένες αλλά άκαρπες προσπάθειες για να επιτευχθεί οικονομική ενίσχυση από το κράτος, η Εύα έφυγε για την Αμερική και χώρισε από τον Σικελιανό το 1934. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1952, μετά τον θάνατό του, το 1951. Υπέστη καρδιακή προσβολή, ενώ παρακολουθούσε παράσταση στο θέατρο των Δελφών, και ετάφη εκεί. Το όραμα αναβίωσης των Δελφών ως πνευματικού ομφαλού του κόσμου δεν επετεύχθη, διαμόρφωσε όμως το κλίμα για την δημιουργία της  «Εβδομάδας Αρχαίου Δράματος»  το 1936 που μετεξελίχθηκε σε Φεστιβάλ Αθηνών, και τα Επιδαύρεια που καθιερώθηκαν το 1955, ανοίγοντας τον δρόμο για την επανάχρηση των αρχαίων θεάτρων μας με σεβασμό στην Ιστορία μας και τον λόγο για τον οποίο ανεγέρθηκαν.

Ε. Δ.

ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΕΛΦΙΚΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ μίλησε στο «ΕΜΠΡΟΣ» η κόρη του μεγάλου μας σκηνοθέτη και θεατράνθρωπου Δημήτρη Ροντήρη, κα Κωστούλα Ροντήρη.

Σύμφωνα με την κ. Ροντήρη, οι Δελφικές Εορτές, απετέλεσαν έναν «προάγγελο», ή μάλλον έναν «πρόλογο» για τις μεγαλειώδεις παραστάσεις που ακολούθησαν και έλαβαν χώρα μετά από μερικά χρόνια, το 1938- στο Ηρώδειο και μετά στην Επίδαυρο, στημένες και σκηνοθετημένες από τον Δημήτρη Ροντήρη, ο οποίος τις ξεκίνησε πρώτος ως εκδηλώσεις στα συγκεκριμένα Αρχαία Θέατρα. Παρά την ενθουσιώδη υποδοχή από τον κόσμο και ο Δ. Ροντήρης δέχθηκε ανελέητα τα «πυρά» της αριστερής «θολοκουλτούρας», πυρά που τον ακολουθούσαν μέχρι τον θάνατό του, αλλά και μετά από αυτόν.

(Φ. 200)

Αντάρτες της Boko Haram στην Ευρώπη

Ενας πρώην Πρέσβης της Νιγηρίας στα Ηνωμένα Εθνη, αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο οι νιγηριανοί που καταφθάνουν στην Ευρώπη να είναι ισλαμιστές της οργάνωσης Boko Haram.

Ο νιγηριανός αξιωματούχος δήλωσε ότι τουλάχιστον 600,000 Νιγηριανοί μετανάστευσαν στην Ε.Ε. το 2016. Η δήλωση αυτή αποδεικνύει κατ’ αρχήν ότι οι μετανάστες που καταφθάνουν στην ευρωπαϊκή ήπειρο δεν προέρχονται από γειτονικές χώρες οι οποίες βρίσκονται σε εμπόλεμο κατάσταση όπως η Συρία, αλλά από ένα μεγάλο εύρος χωρών, μακριά από τα ευρωπαϊκά σύνορα, και κατά δεύτερον, ότι οι κυβερνήσεις  των χωρών  προέλευσής τους, είναι σε γνώση του φαινομένου.

Ο Martin Uhomoibhi, ο οποίος είχε διατελέσει επικεφαλής του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ έκανε τις δηλώσεις αυτές στην εφημερίδα The Guardian της χώρας του.

Η Νιγηρία επιχειρεί να εκδιώξει από το έδαφός της την ισλαμιστική οργάνωση Boko Haram, η οποία δρα στην χώρα, και έγινε διεθνώς γνωστή από τις απάνθρωπες πρακτικές της εναντίον των γυναικών. Είναι επομένως εύλογο να αναρωτηθεί κανείς εάν οι μετανάστες είναι στην πραγματικότητα ισλαμιστές της οργάνωσης!

Οι δηλώσεις του Uhomoibhi έρχονται μόλις ένα μήνα μετά την προειδοποίηση του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Antonio Tajani ότι 30. 000. 000 μετανάστες κατευθύνονται προς την Ευρώπη, και θα εγκατασταθούν στο έδαφός της τα επόμενα χρόνια. Ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ζήτησε την δημιουργία πόλεων για μετανάστες ως απάντηση στην κρίση, και έδειξε την Αφρική ως πηγή της μεταναστευτικής ροής.

«Η Αφρική βρίσκεται σε δραματική κατάσταση» είχε δηλώσει. «Η τρομοκρατική οργάνωση  Boko Haram διώκει τους Χριστιανούς και τους μετριοπαθείς Μουσουλμάνους» και προέβλεψε την εισβολή ως και 30 εκατομμυρίων μεταναστών από την Αφρική τα επόμενα δέκα χρόνια.

(Φ. 204)

Κλιματική Αλλαγή: 15 αλήθειες που ενοχλούν

Την απόφασή του να αποχωρήσουν οι ΗΠΑ από τη Συμφωνία για την κλιματική αλλαγή, ανακοίνωσε ο  Ντόναλντ Τραμπ, δηλώνοντας ότι οι ΗΠΑ διακόπτουν την εφαρμογή των μη δεσμευτικών όρων της Συνθήκης.

«Προκειμένου να επιτελέσω το καθήκον μου και να προστατεύσω τις ΗΠΑ και τους πολίτες της, η χώρα θα αποσυρθεί από τη συμφωνία του Παρισιού, αλλά θα αρχίσουν διαπραγματεύσεις για να επανέλθει είτε στην Συμφωνία του Παρισιού είτε σε μια εντελώς νέα συμφωνία με όρους δίκαιους για τις ΗΠΑ. Αποσυρόμαστε», είπε ο Αμερικανός πρόεδρος από τον Λευκό Οίκο, σημειώνοντας ότι οι ΗΠΑ θα τερματίσουν την συνδρομή τους στο Πράσινο Ταμείο για το Κλίμα.

Νωρίτερα, ο Λευκός Οίκος είχε ενημερώσει τα μέλη του Κογκρέσου για την απόφαση του Τραμπ, τονίζοντας, μεταξύ άλλων: «Η συμφωνία του Παρισιού είναι μια κακή συμφωνία για τους Αμερικανούς και η κίνηση του προέδρου αποτελούσε υπόσχεση που είχε δώσει κατά την προεκλογική εκστρατεία του για να βάλει μπροστά τους Αμερικανούς εργαζόμενους. Η συμφωνία έγινε με κακή διαπραγμάτευση από την κυβέρνηση Ομπάμα και υπογράφηκε με απελπισία», επισημαίνεται.

Επιπροσθέτως, ο Αμερικανός Πρόεδρος χαρακτήρισε την κλιματική αλλαγή ως «μια απάτη που επινοήθηκε από τους Κινέζους» για να καταστήσουν την αμερικανική βιομηχανία λιγότερο ανταγωνιστική.

Μπορούμε, λοιπόν, σε αυτό το σημείο να παραθέσουμε μία μελέτη, που ουσιαστικά επιβεβαιώνει τα λεγόμενα του Αμερικανού Προέδρου, χρησιμοποιώντας επιστημονική και ερευνητική μεθολογία. Πρόκειται για το σύγγραμμα του Ιστβάν Μαρκό, ενός ακούραστου Χημικού, ο οποίος άφησε το εργαστήριό του ώστε να γράψει το βιβλίο «15 αλήθειες που ενοχλούν», καταγγέλλοντας την κινδυνολογία που επικρατεί γύρω από την κλιματική αλλαγή. Ο εν λόγω επιστήμονας, εδώ και χρόνια, ερευνά το Διοξείδιο του Άνθρακα (CO2) για να βελτιώσει την καθημερινότητα των ανθρώπων, και όχι για να καταγγείλει την υποτιθέμενη ζημία που μας προκαλεί. Ο Ιστβάν Μαρκό είναι λάτρης της τεχνολογίας, της επιστήμης και της έρευνας. Ως πανεπιστημιακός καθηγητής στη Διδασκαλία της Επιστήμης προσπαθεί πάντα με χιούμορ να ελαφρύνει το κλίμα αυστηρότητας και να την κάνει πιο ενδιαφέρουσα και διασκεδαστική.

Γεννήθηκε στην Ουγγαρία το 1956. Ο πατέρας του ήταν επαγγελματίας αυτοκινητιστής και η μητέρα του μοδίστρα. Οι γονείς του εγκατέλειψαν την Ουγγαρία, υπό την Σοβιετική απειλή, για να έρθουν στο Βέλγιο. Μάλιστα, μετέφεραν τον ίδιο, όταν ήταν 4 μηνών, μέσα σε μια βαλίτσα από χαρτόνι, την οποία και κράτησε για πολλά χρόνια ως πολύτιμο κειμήλιο. Έχει κάνει κλασσικές σπουδές, μετά πανεπιστημιακές στο Κολλέγιο του Λονδίνου μέχρι και την απόκτηση του Διδακτορικού του. Μετέπειτα έκανε μεταδιδακτορικές σπουδές στις ΗΠΑ, ενώ κατέχει την πρώτη ακαδημαϊκή θέση στο Σέφιλντ της Αγγλίας, το 1988. Τέλος, γύρισε πίσω στο Κολλέγιο του Λονδίνου, το 1993.

Η έρευνά του επικεντρώνεται στην οργανική χημεία, στην χημεία του άνθρακα και τους μετασχηματισμούς της. Παράγει νέα μόρια που έχουν πολλές σημαντικές βιολογικές δραστηριότητες, όπως τα αντιβιοτικά, αντιμυκητιασικά ή αντι-ογκικά, και προσπαθεί να τα κάνει πιο αποτελεσματικά και λιγότερο τοξικά. Προσπαθεί να φανταστεί νέους μετασχηματισμούς που θα χρησιμοποιηθούν στην ηλεκτρική ενέργεια, ή θα μετατρέψουν το Διοξείδιο του Άνθρακα σε χρήσιμες ενώσεις. Τέλος, εργάζεται για την μετατροπή της ηλιακής ενέργειας σε ηλεκτρική ενέργεια.

Με έναυσμα ένα συνέδριο με θέμα  «Η χημεία του περιβάλλοντος», όπου θα ήταν ομιλητής, ο Ιστβάν Μαρκό διεξήγαγε μια εξονυχιστική έρευνα για την κλιματική αλλαγή, όπου ανακάλυψε πολλές ασυνέπειες, αυθαίρετες επιλογές δεδομένων και ανυποστήριχτα αποτελέσματα. Μαζί με συναδέλφους του αποφάσισε να συγγράψει ένα βιβλίο στο οποίο θα αντέκρουε την έρευνα της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Αλλαγή του Κλίματος σχετικά με την υπερθέρμανση του πλανήτη. Ως αποτέλεσμα εκδόθηκε το σύγγραμμα «15 αλήθειες που ενοχλούν», το οποίο εμπεριέχει τεκμηριωμένες απόψεις, απομακρυσμένες από αυτές των ΜΜΕ που παίζουν με τον φόβο του κόσμου για το μέλλον του και για έναν πλανήτη «καθαρό» για να ζήσει.

Στο σύγγραμμα αποδεικνύεται ότι η Διακυβερνητική Επιτροπή για την Αλλαγή του Κλίματος είναι πάνω απ’ όλα ένας πολιτικός οργανισμός. Μερικές από τις αλήθειες που αναφέρονται στο βιβλίο είναι ότι:

Η Διακυβερνητική Επιτροπή για την Αλλαγή του Κλίματος καλύπτεται από:

Τις κυβερνήσεις

Τις ΜΚΟ

Τα πολιτικά κόμματα

Τα ινστιτούτα και τα κέντρα έρευνας

Τα Πανεπιστήμια

Τα ΜΜΕ

Τις εταιρείες «πράσινων» τεχνολογιών

Το σύγγραμμα καταλήγει ότι οι κλιματο-σκεπτικιστές είναι ανέντιμοι και αναξιόπιστοι, ενώ η συζήτηση μαζί τους αποτελεί χάσιμο χρόνου. Η Διακυβερνητική Επιτροπή για την Αλλαγή του Κλίματος διασύρει, συκοφαντεί και εμποδίζει την ελευθερία της έκφρασης εκείνων που δεν συμμερίζονται τις απόψεις της.

Πράγματι, η έρευνά του προκάλεσε πλήθος επικριτικών σχολίων ανάμεσα στους συναδέλφους του στο Κολλέγιο του Λονδίνου, έως το σημείο να ζητηθεί από τους ίδιους να τεθεί σε διαθεσιμότητα από το Πανεπιστήμιο. Ο Ιστβάν Μαρκό αναφέρει για το περιστατικό ότι είναι αδιανόητο σε μια χώρα όπου ο καθένας απολαμβάνει πλήρη ελευθερία της έκφρασης, σε ένα μέρος όπως το Πανεπιστήμιο, όπου η ελευθερία της έκφρασης είναι θεμελιώδης ακαδημαϊκή Αρχή, να προσπαθούν να φιμώσουν κάποιον με αυτόν τον τρόπο, διότι δεν συμφωνεί με τους υπόλοιπους. Αντίθετα, όμως, παρά τις ύβρεις και την προσωπική κριτική που υφίσταται, συνεχίζει να ερευνά και να συνεχίζει.

Ο ρόλος της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Αλλαγή του Κλίματος και ο λόγος ύπαρξής της είναι να αποδείξει ότι η αλλαγή του πλανήτη / κλιματική αλλαγή, οφείλεται στην παραγωγή Διοξειδίου του Άνθρακα από τον άνθρωπο. Ο όρος «υπερθέρμανση του πλανήτη» έχοντας σταματήσει εδώ και μια δεκαπενταετία να χρησιμοποιείται, άλλαξε σε «κλιματική αλλαγή», που εμπεριέχει οποιαδήποτε αλλαγή στο κλίμα με μοναδικό υπεύθυνο τον άνθρωπο. Ετσι, η βροχή το φθινόπωρο, και το χειμώνα το χιόνι… οφείλονται στην κλιματική αλλαγή! Αν κάνει ζέστη, κρύο, αν βρέχει, αν υπάρχει ξηρασία, είναι λόγω του σφάλματος του ανθρώπου και των απορρίψεων του αερίου του θερμοκηπίου, ειδικά το τρομακτικό Διοξείδιο του Άνθρακα! Τα πάντα περιστρέφονται γύρω από αυτό και η επιστήμη χρησιμοποιείται για την –παντελώς ανεδαφική- δια παντός απαλλαγή μας από αυτό!

Από την άλλη πλευρά, τα επιχειρήματα της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Αλλαγή του Κλίματος, που εμπεριέχουν «αμφίβολες αλήθειες, οι επανειλημμένες διαβεβαιώσεις και οι περιβαλλοντικές ΜΚΟ κάνουν τα πάντα για να κερδίσουν, με τη συνεχή πλύση εγκεφάλου, τον άνθρωπο από την παιδική ηλικία.

Ο Ιστβάν Μαρκό λέει ότι η Κλιματολογία είναι μια πολύ νέα επιστήμη. Θα υπάρξουν λάθη, εσφαλμένοι υπολογισμοί των θυμάτων εμπορίας αποφάσεων, ειλικρινείς επιστήμονες και άλλοι που θα έλκονται από τη φήμη και τα χρήματα, αλλά τελικά η αλήθεια θα θριαμβεύει για πάντα. Πάντα θα υπάρχουν Δον Κιχώτες και Γαλιλαίοι. Η επιστήμη δεν σταματά, η έρευνα δεν έχει τέλος. Οι γνώσεις μας βελτιώνονται συνεχώς και νέες θεωρίες αναπτύσσονται πάνω στα ερείπια των παλιών δογμάτων.

Η επιστήμη προοδεύει ακόμα και αν μερικοί προσπαθούν να την διαστρέψουν υποκινούμενοι από δικές τους ιδεολογίες, οι οποίες γυρίζουν πίσω ως μπούμερανγκ. Όσο για το έργο των πραγματικών επιστημόνων, συνεχίζεται. Θα πάρει πολύ χρόνο, σκληρή δουλειά και πολύ ιδρώτα, για να αρχίσουν να εξάγονται κάποια ασαφή συμπεράσματα για το κλίμα.

ΜΑΡΙΛΕΝΑ ΚΑΤΣΙΝΟΠΟΥΛΟΥ

(Φ. 204)